Karol Wojtyła urodził się 18.05.1920r w Wadowicach jako drugi syn Karola Wojtyły seniora i Emilii z Kaczorowskich. Ochrzczony został dnia 20 czerwca 1920 roku. Rodzina Wojtyłów żyła skromnie. Jedynym źródłem utrzymania była pensja ojca – wojskowego urzędnika w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w stopniu porucznika. Matka pracowała dorywczo jako szwaczka. Edmund, brat Karola, po ukończeniu wadowickiego gimnazjum studiował medycynę w Krakowie. W dzieciństwie Karola nazywano najczęściej zdrobnieniem imienia – Lolek. Był chłopcem bardzo utalentowanym i usportowionym. Regularnie grał w piłkę nożną oraz jeździł na nartach. Bardzo ważnym elementem życia Karola były wycieczki krajoznawcze, a także spacery po okolicy Wadowic.
Jego matka zmarła 13 kwietnia 1929 roku, w wieku 45 lat. Trzy lata później, w 1932 r., zmarł na szkarlatynę w wieku 26 lat Edmund, brat Karola. Od września 1930 roku, po zdaniu egzaminów wstępnych, Karol Wojtyła rozpoczął naukę w 8-letnim Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Nie miał żadnych problemów z nauką. Już w tym wieku, według jego katechetów, wyróżniała go także ogromna wiara. W pierwszej klasie ks. Kazimierz Figlewicz zachęcił go do przystąpienia do kółka ministranckiego, którego stał się prezesem. Podczas nauki w gimnazjum Karol zainteresował się teatrem – występował w przedstawieniach Kółka Teatralnego.
Kapłaństwo i biskupstwo
16 listopada 1946 roku, alumn Metropolitalnego Seminarium Duchownego Karol Wojtyła został subdiakonem, a tydzień później diakonem. Już 1 listopada 1946 roku kardynał Adam Stefan Sapieha wyświęcił Karola Wojtyłę na księdza, 2 listopada neoprezbiter odprawił Mszę św. prymicyjną w krypcie św. Leonarda w katedrze na Wawelu. 15 listopada Karol Wojtyła wraz z klerykiem Stanisławem Starowieyskim wyjechał do Rzymu, aby kontynuować studia na uczelni Instituto Internazionale Angelicum (teraz Papieski Uniwersytet w Rzymie).
W 1948 roku ukończył studia z dyplomem summa cum laude. Pod kierunkiem wytrawnego teologa, dominikanina Reginalda Garrigou-Lagrange’a napisał pracę doktorską. Z powodu braku funduszy na wydanie jej drukiem nie uzyskał stopnia doktorskiego. Tytuł ten został mu przyznany dopiero w Polsce. W lipcu 1948 roku, na okres 7 miesięcy Karol Wojtyła został skierowany do pracy w parafii Niegowić, gdzie spełniał zadania wikarego i katechety. Od tego momentu rozpoczął się dla młodego księdza okres wycieczek i podróży z młodzieżą po Polsce. Wolny czas zawsze starał się spędzać z chłopcami i dziewczętami na łonie natury. Podczas wielu wycieczek ksiądz Wojtyła starał się zmylić ówczesną milicję i dlatego zdejmował sutannę i kazał nazywać się wujkiem
W roku 1958 Karol Wojtyła został mianowany biskupem pomocniczym Krakowa. Na okres biskupstwa Karola Wojtyły przypadły także obrady Soboru Watykańskiego II, w których aktywnie uczestniczył. Już w tym okresie Karol Wojtyła bardzo dużo czasu poświęcał na podróże zagraniczne w celach ewangelizacyjnych i religijnych. 30 grudnia 1963r, półtora roku po śmierci swego poprzednika, Karol Wojtyła został mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim. Podczas konsystorza 26 czerwca 1967r, został nominowany kardynałem. 29 czerwca 1967r, roku otrzymał w Kaplicy Sykstyńskiej od papieża Pawła VI czerwony biret, a jego kościołem tytularnym stał się kościół św. Cezarego Męczennika na Palatynie.
Konklawe
Konklawe, które odbyło się w październiku 1978 roku, to konklawe zorganizowane po nagłej śmierci papieża Jana Pawła I, którego pontyfikat trwał zaledwie 33 dni, do 28 września 1978r. Kościół katolicki oczekiwał, że pontyfikat papieża wybranego w czasie konklawe w sierpniu 1978r, będzie trwał przynajmniej dekadę, jednak już po sześciu tygodniach należało ponownie dokonać wyboru głowy kościoła katolickiego na świecie. Konklawe rozpoczęło się 14 października, uczestniczyło w nim 111 kardynałów (w tym 25 z Włoch), między nimi Karol Wojtyła.
Podczas ostatniego 8. głosowania, mającego miejsce o godz. 16:30 w poniedziałek 16 października, Karol Wojtyła, zgodnie z późniejszymi relacjami, miał uzyskać 99 głosów, co było liczbą dużo większą niż wymagane minimum. Wojtyła, zapytany, czy zgadza się z wyborem kolegium kardynalskiego, odpowiedział twierdząco. Przybrał wtedy imię Jana Pawła II. Karol Wojtyła został pierwszym papieżem nie-Włochem od czasów Holendra Hadriana VI, który został wybrany w 1522r.
O godzinie 18:18 ukazał się biały dym zwiastujący dokonanie wyboru. Oficjalne ogłoszenie wiernym, rezultatów konklawe nastąpiło o 18:44. Jan Paweł II powiedział do tłumów: Najwybitniejsi kardynałowie powołali nowego biskupa Rzymu. Powołali go z dalekiego kraju, z dalekiego, ale jednocześnie jakże bliskiego poprzez komunię w chrześcijańskiej wierze i tradycji. Nie wiem, czy będę umiał dobrze wysłowić się w waszym… naszym języku włoskim. Gdybym się pomylił, to mnie poprawcie.
Pielgrzymki
Charakterystycznym elementem pontyfikatu Jana Pawła II były liczne podróże zagraniczne. Odbył ich 104, odwiedzając wszystkie zamieszkane kontynenty. W wielu miejscach, które odwiedził Jan Paweł II, nigdy przedtem nie postawił stopy żaden papież. Był m.in. pierwszym papieżem, który odwiedził Wielką Brytanię (od roku 1534 Kościół Anglii nie uznaje władzy zwierzchniej Stolicy Apostolskiej). Mimo wielu zabiegów nie udało mu się jednak odbyć pielgrzymki do Rosji. Jan Paweł II jako papież odwiedził m.in. Polskę (8 razy), USA (7 razy), Francję (7 razy).
Podróże apostolskie do Polski:
* I pielgrzymka 2 – 10 czerwca 1979
* II pielgrzymka 16 – 23 czerwca 1983
* III pielgrzymka 8 – 14 czerwca 1987
* IV pielgrzymka 1 – 9 czerwca 1991,13 – 20 sierpnia – 1991
* V pielgrzymka 20 – 22 maja 1995
* VI pielgrzymka 31 maja – 10 czerwca 1997
* VII pielgrzymka 5 – 17 czerwca 1999
* VIII pielgrzymka 16 – 19 sierpnia 2002
Radosny, serdeczny, otwarty…..
… a nade wszystko głęboko skupiony na modlitwie.
Zamach
W dniu 13 maja 1981, podczas audiencji generalnej na Placu św. Piotra w Rzymie, o godzinie 17:19, Jan Paweł II został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Agcę w brzuch oraz rękę. Ranny Ojciec Święty osunął się w ramiona stojącego za nim sekretarza Dziwisza. Ochrona przewiozła Jana Pawła II do kliniki Gemelli, gdzie papieża poddano bardzo ciężkiej sześciogodzinnej operacji. Do pełni zdrowia jednak nigdy nie wrócił. Ojciec Święty wierzył, że swoje ocalenie zawdzięcza wstawiennictwu Matki Bożej. Wyraził to słowami: Jedna ręka strzelała a inna kierowała kulą. Wierni dostrzegli pewien związek. Zamach miał miejsce 13 maja podobnie jak pierwsze objawienie Matki Boskiej w Fatimie w roku 1917.
Cały świat wstrzymał oddech…
…a on wybaczył.
Ojciec Święty nigdy nie ukrywał swoich niedomagań przed wiernymi ukazując wszystkim oblicze zwykłego człowieka poddanego cierpieniom.
Śmierć
2 kwietnia 2005r. -w wigilię ustanowionej przez Jana Pawła II Niedzieli Miłosierdzia Bożego o 21.37 po kilkutygodniowej chorobie Karol Wojtyła powraca do domu Ojca…
„W rękach matczynych zostawiam wszystko i wszystkich, z którymi związało mnie moje życie i moje powołanie. W tych Rękach zostawiam nade wszystko Kościół, a także mój Naród i całą ludzkość. Wszystkim dziękuję. Wszystkich proszę o przebaczenie.”
„Musicie być mocni mocą miłości, która jest mocniejsza niż śmierć”
Beatyfikacja
Po śmierci papieża, wielu duchownych przedstawicieli Watykanu, a także wielu wiernych oraz w mass-mediach zaczęto dodawać mu nowy przydomek nazywając go Janem Pawłem Wielkim. Tylko trzech papieży w historii Kościoła katolickiego nosiło taki przydomek. Również nowy papież, Benedykt XVI, rozpoczął swoje wystąpienie od słów: „Po wielkim papieżu Janie Pawle II…”. Wyraz temu daje często, kiedy wspomina swojego poprzednika.
13 maja 2005 papież Benedykt XVI zezwolił na natychmiastowe rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła II, udzielając dyspensy od pięcioletniego okresu oczekiwania od śmierci kandydata, jaki jest wymagany przez prawo kanoniczne. Od momentu zezwolenia na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Janowi Pawłowi II przysługuje tytuł Sługi Bożego.
1 maja 2011 nastąpiła beatyfikacja Jana Pawła II podczas uroczystej Mszy Świętej na placu św. Piotra w Rzymie. Nabożeństwo prowadził papież Benedykt XVI, uroczystą mszę koncelebrowało kilka tysięcy kardynałów, arcybiskupów i biskupów z całego świata.
Kanonizacja
Proces kanonizacyjny rozpoczął się nieoficjalnie tuż po beatyfikacji, czyli w roku 5 lipca 2013 papież Franciszek oficjalnie uznał, że za sprawą bł. Jana Pawła II została cudownie uzdrowiona Kostarykanka Floribeth Mora Diaz. 30 września tego samego roku papież ogłosił, że Jan XXIII i Jan Paweł II zostaną kanonizowani 27 kwietnia 2014 – w Niedzielę Miłosierdzia Bożego. Wiąże to kanonizację papieża Polaka z kanonizowaną przezeń w 2000 r. św. Faustyną Kowalską, która – wykonując wolę objawiającego się jej Chrystusa – zapoczątkowała kult Bożego Miłosierdzia.
27 kwietnia 2014 roku w Watykanie odbyła się kanonizacja bł. Jana Pawła II i Jana XXIII. Uroczystości rozpoczęły się o godz. 10:00 na placu św. Piotra. Mszę Św. koncelebrował papież Franciszek. W uroczystości brał udział emerytowany papież Benedykt XVI. Obecne były również dwie kobiety uzdrowione za wstawiennictwem Jana Pawła II: s. Marie Simon-Pierre Normand oraz Floribeth Mora Diaz. Kulminacyjnym punktem niedzielnej mszy było ogłoszenie przez papieża Franciszka, Jana XXIII i Jana Pawła II świętymi. Po przedstawieniu przez prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Angelo Amato Franciszkowi prośby o wpisanie obu papieży w poczet świętych ogłosił on uroczyście:”…po wysłuchaniu opinii naszych Braci w biskupstwie orzekamy i ogłaszamy świętymi błogosławionych Jana XXIII i Jana Pawła II i wpisujemy ich w poczet świętych…” We Mszy Św. Kanonizacyjnej uczestniczyło ok. 800 tyś. wiernych.
Papież Jan Paweł II beatyfikował 1318 osób, a kanonizował 478. Wywoływało to niekiedy zdziwienie i niezrozumienie – złośliwi mówili o taśmowej produkcji świętych. Jednak dla Papieża miało to ogromne znaczenie. Chciał wskazywać światu wzorce ludzi, którzy – w różnych epokach, miejscach i okolicznościach – potrafili żyć dla Boga. Papież zdawał sobie sprawę, że właśnie życie świętych, nierzadko zakończone męczeńską śmiercią, jest najlepszym przykładem prawdziwości wiary, bardziej trafiającym do ludzi niż słowa.